Seksualiteit na een eetstoornis: waarom herstel meer vraagt dan eten en gewicht

Naomi Hoogenboom
12 mei
3 minuten om te lezen

Toen ik in herstel was van mijn eetstoornis, hield ik mezelf aan één hoopvolle gedachte vast:

“Als ik maar hersteld genoeg ben, dan komt het met intimiteit en seks vanzelf goed.”

Ik geloofde oprecht dat zodra ik weer normaal zou eten, mijn gewicht op peil was en ik wat meer zelfvertrouwen had, de rest zich vanzelf zou oplossen. Dat ik op een dag wakker zou worden, comfortabel in mijn lichaam, open in contact en vol overgave in bed. Alsof seksualiteit iets is wat je automatisch weer ‘terugkrijgt’ zodra je lichaam weer functioneert.

Maar dat gebeurde niet. Integendeel zelfs.

Intimiteit ná herstel: het lichaam voelt niet meteen veilig

Naarmate mijn herstel vorderde, merkte ik iets wat ik niet had verwacht: hoe beter het met me ging, hoe méér ik merkte dat ik op slot zat.

Niet omdat ik geen verlangen had. Maar omdat ik mezelf niet durfde te laten zien. Niet durfde te voelen. Niet durfde te vragen wat ik nodig had.

Mijn lichaam voelde nog steeds niet als van mij. Alsof ik er wel in woonde, maar de muren nog niet stevig waren. Alsof er ergens binnenin nog steeds een waakzaam stemmetje zat dat zei: “Je bent niet goed genoeg. Je moet eerst afvallen. Je moet perfect zijn.”

Dat stemmetje is er bij veel mensen die herstellen van een eetstoornis. Het is vaak jarenlang een manier geweest om met pijn, onzekerheid en gevoelens van controle verlies om te gaan. En hoewel het gedrag kan stoppen, blijft die innerlijke kritiek nog lang aanwezig — ook in de slaapkamer.

Seksualiteit vraagt iets anders dan ‘hersteld zijn’

Wat ik in die periode leerde, was confronterend maar bevrijdend:

Seksualiteit heeft weinig te maken met prestatie of techniek. En alles met aanwezigheid.

Met jezelf toestaan te zijn wie je bent. In je lijf. In je verlangen. In het moment.

En dat is precies wat voor veel mensen die herstellen van een eetstoornis zo ingewikkeld is. Want hoe kun je je overgeven aan intimiteit, als je je in je lichaam nog steeds onveilig voelt? Als je vooral bezig bent met hoe je eruitziet, of je buik niet te bol is, of je wel aantrekkelijk genoeg bent?

De paradox is: hoe meer we proberen te ‘voldoen’, hoe verder we verwijderd raken van echte verbinding.

Intimiteit en seks na een eetstoornis: veelvoorkomende obstakels

Het pad naar seksuele en relationele verbondenheid na een eetstoornis kent vaak hobbels die nauwelijks besproken worden. Hier zijn een paar voorbeelden die ik vaak hoor in mijn praktijk — en ook zelf heb ervaren:

1. Je voelt je ongemakkelijk of gespannen tijdens aanraking

Zelfs een liefdevolle aanraking kan overweldigend voelen als je lijf nog aanvoelt als ‘een vijand’ of een onbekende plek.

2. Je schaamt je voor je lichaam of hebt negatieve lichaamsbeleving

Je durft het licht niet aan te laten, vermijdt naaktheid of vergelijkt jezelf constant met een 'ideaalbeeld'.

3. Je vindt het lastig om te voelen wat je wil of fijn vindt

Grenzen aangeven, verlangen voelen of genieten — het vraagt lichaamsbewustzijn, en dat is vaak nog in opbouw.

4. Je durft niet te praten over seks of je behoeftes

Door jarenlange controle, perfectionisme of angst om ‘te veel’ te zijn, kan praten over seks spannend of onmogelijk voelen.

Thuis komen in je lichaam is een proces

Herstellen van een eetstoornis is niet alleen fysiek. Het is ook psychisch, emotioneel en relationeel. En seksualiteit hoort daar volledig bij.

Weer thuis komen in je lichaam — dat betekent:

Voelen dat je lijf veilig is
Leren luisteren naar je verlangens en grenzen
Jezelf toestaan om te ontvangen in plaats van te presteren
Ervaren dat intimiteit mag groeien in jouw tempo

Het is een proces dat tijd vraagt. En zachtheid. En begeleiding die verder kijkt dan alleen eetgedrag of gewicht.

Hoe ik werk als coach en ervaringsdeskundige

In mijn werk help ik anderen om stap voor stap weer verbinding te maken met hun lijf, hun verlangen en hun grenzen. Zonder oordeel. Zonder druk. In hun eigen tempo.

Want ik geloof niet in snelle oplossingen of ‘perfect herstel’. Ik geloof in echt thuiskomen. In jezelf. In je lichaam. In het leven.

Seksualiteit is daarin geen eindpunt of beloning voor ‘goed gedrag’. Het is een levend, kwetsbaar en krachtig deel van wie je bent — dat je mag herontdekken, op jouw manier.